19 mei: Rustdag

Vandaag heeft Luc zijn rustdag, een goed moment om het verslagje te publiceren dat Kristel heeft gemaakt naar aanleiding van verleden week toen een aantal vrouwen in het voetspoor van Luc wilden treden, lees en geniet. En bedankt Kristel voor het mooie verslag!

5:00 ’s morgens. De wekker loopt af. Vandaag is het zover: 14 mei 2015 – Hemelvaartsdag.

De dag waarop we met 28 vrouwen in de voetsporen van Luc treden. Op bedevaart. Voor velen van ons de eerste maal. Een uitdaging want 20 kilometer stappen is toch niet evident. Maar we doen dit heel graag : voor Luc én natuurlijk ook voor Lucréce.

Om 6u00 verzamelden we met 23 dappere stappers aan Eksaardebrug. Met de rugzak op de rug en goeie stapschoenen begonnen we aan onze tocht. 23 dames samen, de sfeer zat er meteen in.

Na ongeveer een uurtje en een half stappen, kwamen we aan op onze eerste stop. Op het kruispunt van de Oude Veldstraat en de Kerkstraat in Zaffelare, stonden 2 enthousiaste mannen ons op te wachten met lekker geurende koffie of thee en kleine gebakjes. En vrouwen kennende… dat viel natuurlijk meteen in de smaak.

Na een half uurtje verwennerij van Chris en Peter (waarvoor hartelijke dank) zetten we onze tocht verder. Het was ondertussen rond 8u, het uur waarop nog 4 fietsende dames gingen starten in Eksaarde om ons onderweg te vervoegen. Met dit in ons achterhoofd vertrokken we voor de 2^de etappe.

Na een klein uurtje kwamen we aan op onze 2^de stop. Ditmaal bij Edith van Café Center in Hijfte. De 4 fietsende dames waren ondertussen bij ons aangesloten … en de eerste pijntjes begonnen de kop op te steken. Spiertjes die begonnen op te stijven, krampjes, … Een tasje koffie, een plasbeurt en enkele stretchbeurten later vertrokken we voor de laatste etappe maar… met 22 stappers en 4 fietsers. Één dame kreeg iets te veel last van de heup waardoor ze besloot om haar echtgenoot op te bellen en rechtstreeks naar Oostakker te rijden.

Moedig startten we aan de laatste etappe. We moesten doorstappen om de mis van 11u te halen. Rond half 11 kwamen we dan in de Eksaardsestraat en daarna in de Daknamstraat. We dachten heel even dat we ons in Lokeren waanden. En dan zagen we de 2 torens… het einde was in zicht… doorbijten… de laatste loodjes…

En dan… om kwart voor 11 … waren we er eindelijk… Halleluja… met pijnlijke voeten, stramme spiertjes en een vleugje vermoeidheid maar… allen gehaald. Ondertussen was ook onze bezemwagen Nadine toegekomen om ons te vervoegen en eerlijk waar… we waren allen blij dat we het gehaald hadden en dat we haar niet hadden moeten bellen. 17 Km hadden we er op zitten. En dat werden we gewaar. Het vele “aah” en “Ouh” toen we tijdens de viering moesten rechtstaan en weer gaan zitten, was het bewijs van de zware arbeid die we geleverd hadden. Onze gedachten waren nu zeker bij Luc en onze waardering voor zijn onderneming des te meer.

Na de mis van 11u gingen we nog even naar de grot en daarna moesten we nog een kleine 3 km stappen terug naar het centrum van Oostakker. In restaurant “De Flapuit” nuttigden we dan aperitief, middagmaal en dessert. Het was een gemoedelijk samenzijn met het nodige gekreun maar zeker ook gelach. De sfeer zat er nog heel goed in.

Ondertussen waren de chauffeurs toegekomen om ons terug te voeren naar Eksaarde. Want terug stappen… dat zou iets te veel van het goede geweest zijn. Dank aan de chauffeurs voor het terug brengen naar het huisfront. En omdat we bij onze gedachten bij Luc waren, hebben we met enkelen de dag afgesloten in Café Ons Vermaak.

Één ding is zeker : een nieuwe traditie is geboren. Volgend jaar op Hemelvaart doen we het opnieuw … maar dan in het gezelschap van “onze” pelgrim Luc. En hopelijk met nog enkele andere pelgrims bij.

De volledige ploeg!