Op zaterdag 1 augustus, na de H. Mis in de kathedraal van Santander , ben ik op zoek gegaan naar een slaapplaats voor 2 nachten . Het wordt niet gemakkelijk, want het is zaterdag . In een hotel betaal je 185€ per nacht , de pensions of hostels zijn volzet. Santander is een mooie stad , enorm druk , toeristisch en ik denk voor behoede mensen. Dus blijven stappen en hopen, want ik weet dat O.L. Vrouw me niet in de steek laat! Uiteindelijk kom ik in een bar/hostel terecht . Daar vraag ik of er plaats is. Volzet, maar een persoon en een oudere man vragen of ik katholiek ben. Ik zeg ja en ik doe mijn verhaal. De oudere man aanbidt Pater Damiaan en al vlug wordt er gebeld of er ergens plaats is. De oudere persoon noemt Fidel Noriega Garcia Marisol Olavarria Pellicer, hij is buschauffeur op rust, de jongere is zijn zoon Fidel, hij is bij de politie. Ik wordt getrakteerd op een biertje. Na een tijdje krijgt Fidel goed nieuws. Ik kan overnachten in Centro De Acogida ” Princesa Letizia “. Maar eerst met de auto naar de politie voor de nodige documenten. Daarna werd ik uitgenodigd om samen te eten. De jongere broer, werkt ook bij de politie, kwam er ook bijzitten en al vlug werd het een gezellig onderonsje. Het eten was lekker en het biertje en de koffie smaakte.
Ik voelde me zo gelukkig met deze goede mensen om me heen. Deze dag zal me altijd bijblijven.
Na een emotioneel afscheid van de vader en de zonen , heeft Fidel me dan naar het centrum gevoerd. Dit centrum is nieuw en wordt gebruikt voor de opvang van mensen met problemen. De overnachting en het eten is gratis. Het is een prachtig initiatief. Ik had een gesprek met enkele van deze mensen.
Het leven is een camino, maar U kiest zelf voor de weg die U wil gaan. Met ziekte en tegenslag wordt iedereen geconfronteerd, maar men moet zoeken naar een GOEDE manier, een goede weg om er te kunnen met omgaan. Ook als men ziek is zijn er mooie, maar intensere momenten en die moet men koesteren, samen met Uw geliefden en Uw omgeving.
Op deze camino speelt geld en macht geen rol . Het leven in de camino, is elkaar helpen, met elkaar delen, elkaar aanmoedigen, naar elkaar luisteren, bezorgd zijn voor elkaar . Dit is de camino van het leven !
Als iedereen, zijn naaste zou beminnen en helpen, hoe mooi zou het leven dan niet zijn!
Nos alegramos de conocerte, conocer un poco tu historia y que el viaje te fuese bien y que finalizaste todo el recorrido. Un cordial abrazo de tus amigos de Santander
Beste Luc,
Toevallig….
Op raadpleging bij chiropractic Mercier Pierre waar onze gesprekken gingen over Compostella.
Drie jaar terug zijn wij, mijn vrouw en ik, ook op camino geweest, vertrekkend vanuit St.Jean-Pied-de-Port.
Wat wij meemaakten kan nog steeds gelezen worden op mijn website: ‘http://www.bloggen.be/ritapierre/’.
Een ervaring en belevenis om nooit te vergeten ! Nooit eerder zo met mijzelf en met anderen bezig geweest.
Achteraf moesten wij wel even afkicken…
Maar wat jij doet is echter meer dan moedig !!! Vertrekken vanuit Belgenland en zomaar die lange, soms eenzame, weg afleggen. Een weg met hoogtes en laagtes, een weg met meeval en tegenval, een weg soms vol ellende en soms vol euforie. Een avontuur met in de gedachten het verleden, het nu, de toekomst. Een bekvechten met het innerlijke…
Het valt mij op dat je zeer goed bezig bent. Je volgt wel een andere route dan wij deden. Wij wandelden via Navara, La Rioja, Burgos, Palenci, Leon, Astorga, Cebrero, Compostela.
Jij doet de kuststrook af. Misschien doen we dat ooit ook nog wel. Wie weet.
We blijven je volgen vanaf nu. Wij duimen mee.
Buen Camino.
Rita & Pierre
De Roose-Biasino
Veldstraat 56
9890 Gavere-Asper
Alweer een herinnering om te koesteren!PRACHTIG verhaal!
Dikwijls met een traantje in het oog volgen we je pelgrimstocht! Hopelijk ontmoet je nog veel goede mensen Luc!
Moed en tot binnenkort!
Groeten van ons beiden.
Francine en Eduard.